Και οι Λεκτικοί Πόλεμοι είναι επίσης Βίαιοι. Ένα άρθρο του Γκιάλουα Κάρμαπα στη Huffington Post
Ο λεκτικός πόλεμος μεταξύ της Βόρειας Κορέας, της Νότιας Κορέας και της Αμερικής, θέτει ένα σημαντικό ερώτημα των καιρών μας: πως ορίζουμε τη βία; Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι είναι η απειλή μιας βίαιης σύρραξης, πιστεύω όμως ότι αυτή έχει ήδη συμβεί. Στο Βουδισμό, δεν θεωρείται ως βία μόνο η πράξη, αλλά και οι σκέψεις και τα λόγια μας. Αν ανατρέξουμε στην ιστορία μπορούμε να δούμε ότι η καθ’ αυτού σύγκρουση συμβαίνει σπάνια, αν δεν έχουν προηγηθεί οι βίαιες σκέψεις και τα βίαια λόγια. Οι σκέψεις μας εκδηλώνονται σαν λόγια. Και τα λόγια μας εκδηλώνονται ως πράξεις. Όπως λέει ο Βούδας Σακιαμούνι, ο ιδρυτής του Βουδισμού,
Τα λόγια έχουν τη δύναμη και να καταστρέφουν και να καταπραΰνουν. Όταν τα λόγια είναι αληθινά και καλοσυνάτα μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο μας.”
Οπότε, ενόψει μιας τόσο μεγάλης διαμάχης, πως μπορούμε να εκδηλώσουμε έναν κόσμο που θα καταπραΰνει, αντί να καταστρέφει;
Συχνά, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες, καθώς ζούμε μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει αδιάκοπα, είναι μέρος της ζωής μας. Το πιο σημαντικό είναι το πώς θα τις προσεγγίσουμε και το αν θα αντιδράσουμε με ένα βίαιο ή ένα μη-βίαιο τρόπο. Σύμφωνα με τη Βουδιστική θεώρηση, η αρχική αιτία μιας διαμάχης είναι η άγνοια. Μπορείτε να σκεφτείτε κάποια σύγκρουση η οποία δεν προήλθε, κατά κάποιο τρόπο, από την έλλειψη κατανόησης ή από κάποια παρανόηση; Είτε πρόκειται για μικρή, είτε για μεγάλη σύγκρουση, η αιτία της δεν είναι ένα μυστήριο, αλλά ένα συνονθύλευμα από μικρές παρανοήσεις οι οποίες συγκεντρώθηκαν συν τω χρόνο.
Αν οι διαφωνίες και οι παρανοήσεις δεν αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, τα οδυνηρά συναισθήματα, όπως ο θυμός, το μίσος και η προσκόλληση θα οδηγήσουν στη σύγχυση. Και που οδηγεί η σύγχυση; Στους λεκτικούς πολέμους, στην καθ’ αυτού σύρραξη.
Οι λύση για τις συρράξεις, είτε αυτές διεξάγονται στη Βόρεια Κορέα, είτε στον ίδιο μας το νου, βρίσκεται στην κατανόηση. Υπάρχουν πολλά ρεπορτάζ και υποδείξεις αναφορικά με τη σημασία του διαλόγου μεταξύ της Βόρειας, της Νότιας Κορέας και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, πολύ μικρή σημασία όμως έχει δοθεί στο τι είναι αληθινά ο διάλογος – δηλαδή το χτίσιμο της κατανόησης. Δεν απαιτούνται πολύπλοκες λύσεις ή δυσκίνητες ιδέες. Μερικές φορές, αυτές μπορούν να εκφραστούν μέσα από παραπλανητικές ή ακόμα και βίαιες φράσεις, σαν ‘διπλωματικές προσβολές.’ Αντί γι αυτές, μπορούμε αντίθετα να εφαρμόσουμε απλή λογική και να καταβάλλουμε μια ειλικρινή προσπάθεια για να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο.
Πιστεύω ότι αυτή η κατανόηση είναι μια έμφυτη ιδιότητα. Μέσα σε όλους μας υπάρχει μια άπειρη λίμνη, ένας εσωτερικός πλούτος, τον οποίο μπορούμε να εκμεταλλευτούμε για να μας βοηθήσει να γαληνέψουμε το νου. Αυτός ο εσωτερικός πλούτος είναι απέραντος και περιέχει όλη την κατανόηση που θα χρειαστούμε ποτέ. Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση ή να αποκαλύψουμε αυτό τον εσωτερικό πλούτο: μέσα από διαλογισμό, στοχασμό ή προσπαθώντας απλά να αναπνέουμε και να καλμάρουμε το νου.
Όταν το κάνουμε αυτό, κάνουμε ένα σημαντικό βήμα προς το μονοπάτι της μη-βίας.
Όπως είπε κάποτε ο Ινδός ηγέτης Γκάντι Τζι
Μπορεί να μην γίνουμε ποτέ αρκετά δυνατοί για να μην έχουμε καμιά απολύτως βία στις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας. Πρέπει όμως να κρατήσουμε τη μη-βία ως το στόχο μας και να κάνουμε μεγάλη πρόοδο προς αυτή.”
Μπορεί μερικοί να πουν ότι είναι πιο εύκολο να το πει κανείς αυτό από το να το κάνει. Όταν όμως συνειδητοποιήσουμε πόσο στενά σχετίζονται οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις είναι καλύτερα να πούμε λίγα ειρηνικά λόγια, από το να μην πούμε τίποτα απολύτως.
Πιέστε εδώ για να διαβάσετε το άρθρο στη huffingtonpost.co.uk
